POMOC

Ten świat jest tak poukładany. Ludzkie dobra np. zdrowie, czy pieniądze są tak rozłożone, że jedni mają więcej, inni mniej. Ja trafiłam do tych, którzy zachorowali w młodym wieku na chorobę neurologiczną. Przez to trochę trudno mi się rozwinąć nie tylko w podstawowych rolach społecznych np. żona, czy matka, albo pracownik Chodzi również o rolę użytkownika toalety, czy pasażera autobusu albo co gorzej pociągu ;)

Jednak do rzeczy mam na imię Agnieszka, mieszkam w Polsce To kraj, w którym kalecy ludzie tacy jak ja mają na prawde trudno. Najgorsze, że znikąd nie nadchodzi pomoc. Można liczyć tylko na rodzinę. Moi rodzice pomagają mi w codziennym życiu. Dzięki nim skończyłam studia. Tata chodzi za mnie na zakupy, wykonuje naprawy i drobne remonty, czasem pilnuje dziecka.Kiedy trzeba jest tragarzem, albo kucharzem. Oprócz tego pracuje zawodowo. Mama robi dokładnie to samo, jednak musiała zrezygnować z pracy, by zająć się mną i dzieckiem.

Głównym sprawcą mojego problemu jest choroba, na którą zachorowałam w wieku 15 lat (multiplex sclerosis,stwardnienie rozsiane) Teraz mam 30 i ona cały czas postępuje, niszcząc mnie każdego dnia. Być może zaakceptowałabym ten stan, gdyby nie to, że mam dziecko. Nie trzeba lepszej motywacji do rozwoju. Znalazłam pracę. Zarabiam 250 euro miesięcznie. Mam jeszcze rentę, która wynosi też tyle. Nie narzekam na swój los.

Pomoc naszego państwa jest niewielka, nie pomaga ono przede wszystkim w rehablitacji. Wygląda to tak, że gdy już przebrnę przez biurokrację, składanie wniosków itp. przychodzi do mnie koleś, który wie, że mi już tak nic nie pomoże, odbębnia 10 spotkań i nie przychodzi dopóki znów nie złożę wniosku i nie odczekam w kolejce. Korzystam z usług rehabilitanta, który odwiedza mnie dwa razy w tygodniu, co równa się 180 złotym. Nie stać mnie na tak drogą usługę choć jej jakość jest nieporównywalnie lepsza. Ten fizjoterapeuta wierzy we mnie i motywuje do pracy nad sobą. Na szczęście mogę zapłacić mu ze środków zgromadzonych na subkoncie. On wystawia mi fakturę, ja skanuję i wysyłam do fundacji. Potem oni przelewają mu pieniądze, a ja wysyłam oryginał pocztą. Żeby żyć potrzebuję pomocy.

W tym celu założyłam subkonto w Polskim Towarzystwie Stwardnienia Rozsianego. Zbieram na nim pieniądze na rehabilitację. Bardzo jej potrzebuję. Z roku na rok staję, się coraz bardziej niepełnosprawna. Nie mogę chodzić, ręce, którymi pracuję trzęsą się coraz bardziej, widzę tylko na jedno oko. Boli mnie całe ciało i dusza. Obecnie potrzebuję nowego wózka i sprzętu rehabilitacyjnego.Boję się co będzie dalej. Boję się, że nie doczekam rozmów z moim synkiem, jego szkoły. Boję się, że do tej pory będę już rośliną. Walczę. Ćwiczę każdego dnia, Tak bardzo chcę żyć i brać udział w życiu mojego synka. Tak bardzo proszę, byś mi w tym pomógł. Mnie choć trochę zbliży to do zdrowia i życia bez bólu i strachu. Bardzo dziękuję za wsparcie i zrozumienie. Oby dobro wróciło do Ciebie po stokroć.
Posiadanie subkonta w Polskim Towarzystwie Stwardnienia Rozsianego jest dla mnie dużym ułatwieniem. Środki tam zgromadzone na pozwolą mi ograniczyć skutki choroby. Możesz przekazać na nie 1% podatku:

KRS0000110888 Cel szczegółowy: Agnieszka Milczarek 

albo na subkonto:

Nr konta: 09 20 30 0045 1110 0000 0009 8010 z dopiskiem: "Darowizna na koszty leczenia Pani A.Milczarek" (proszę koniecznie umieścić ten dopisek,).