Facet niepełnosprawnej dziewczyny

Nie chcę mu robić siary na mieście jakąś prywatą, więc omijam temat mojego chłopaka. Jednak to on właśnie jest w tym kalekim matkowaniu ojcem rodziny. To, że nie ma on żadnych orzeczeń czyni naszą rodzinę sprawniejszą, ale to chyba tak nie działa. Spytałam go jak podsumowałby 13letni związek z laską, która zaczynała fit, a teraz jest przeciwieństwem tego. On na to, że „Każdy ma jakiś feler”. Dokładnie to samo mogę powiedzieć o nim. Nie jest to idealny koleś, mógłby być lepszy, ale mi wystarczy to, że sprawdza się w roli ojca i nie protestuje będąc świadkiem najciemniejszej dupy mojej choroby. W wieku 21 lat dowiedział się, że jego dwuleni związek wchodzi właśnie w etap pełen wrażeń. Włączając w to wszelkie wrażenia z gatunku tych toaletowych, (jeśli inne esemy wiedzą co mam na myśli.) Zanim dowiedziałam się, że mam sm, to byliśmy dziwną wyalienowaną parą przyjaciół zgrywających samowystarczalną ,dwuosobową mafię. To była nasza młodość. Ona teoretycznie jeszcze trwa, tyle, że teraz jesteśmy rodzicami i ja mam ubytki w mózgu. W ciągu tego czasu razem przegadaliśmy setki godzin o naszym dziecku, które w gówniarskich rozmowach miało nosić imię Kurt-Trent (zgadnijcie dlaczego :])Nie byliśmy świadomi choroby, która powoli się rozwijała i obojgu nam nieźle nosa przytarła już na wstępie. Koleś nie zwiał, wbrew opinii rodziny. Może fuks, może druga połówka, a może ma w tym jakiś interes? Może to jakiś nowy powiew artyzmu w naszym kraju? Nie ważne, ważne, że jest fun i to bez patologii. Uważam, że jest to rzecz skrajna, że koleś może wybrać do rozmnożenia kobietę, która ,nie oszukujmy się nie jest Sashą G. (aktorką porno, której potrójny kunszt przeniknął do wyższej kultury). Może nie ma w czym wybierać? Ten problem pozostawiam jednak do oceny przyszłym pokoleniom. Każdy orze jak może w każdym razie  Użyłam słowa „problem”? . Ostatnio o ucho mi się obiło niechcący na znanym deptaku w Zakop: „Zobacz jak to dziwnie wygląda” i palec na mnie. Tak bardzo chciałabym być anonimowa. Nie zwracać uwagi zwykłym spacerem z dzieckiem. Takich komentarzy nie słyszę często. Myślę sobie, że taki ten kraj nie rozwinięty i myślący stereotypowo i przecież ja tylko nie mogę chodzić. A może aż. Chodzenie to przecież symbol niemalże. Ciekawe, czy ten ktoś poszedł szerzej w tych dociekaniach i pomyślał o głębszych aspektach tego, że mam przed inwalidzkim dziecięcy, czy poprzestał na zdziwieniu niecodziennym widokiem. Gdyby widział jak wyglądał w chwili, gdy… wiecie… Dewiacja to może za dużo powiedziane, ale coś w tym jest, bo niepełnosprawna laska to nie jest materiał na kobietę życia, chyba, że samemu też ma się orzeczenie mocniejsze , niż lekkie. Tak więc facet niepełnosprawnej z powodu sm nie ma lekko, i lepiej, żeby był odporny na stereotypy. To jedna z niewielu osób, która traktuje mnie równo i twierdzi wręcz, że wykorzystuję swoją sytuację, ale chyba nie o tym jest ten blog:) To był dla mnie ciekawy post, bo dotyczył 25-100% osób, które widuję codziennie. Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że u nas jest coś na dokładnie przeciwnym biegunie do tego, co obecnie się dzieje u Rodziny Królewskiej (moja m. znów włączyła tv) Clou jest takie, że nie ma co idalizować, bo nie takie dziwy chodzą po tym świecie. Dziwnie jest mi jak słyszę jak kumpela Borewicza mówi: "Każdy...byleby nie był kaleką" Ludzie tego słuchają i gdzieś im się takie smaczki odkładają. I co głupia telewizja może widzieć o wartości kaleki? A oczy mi wyszły, gdy Borewicz odkrył mordercę -esema na wózku, zdanego tylko na łaskę żony i ukazanego jako chorego psychola, któremu "się plącze". Przestaję się dziwić, że ktoś mi współczuje. Większość osób wiedzę o tej chorobie czerpie wyłącznie z telewizji i różnych mediów. A mój chłopak ma to podwiezione na wózku i razem ze mną śmieje się z takich przekazów. Ja jeszcze ubolewam nad ich katastrofalnymi skutkami, ale na szczęście to jeden z wielu, jak my wszyscy. Chłopak robi swoje, bo dziecko kosztuje. Dla mnie ważni są też przyjaciele, którzy poświęcają swój czas, by mi pomóc. W tle Klaudia, która przyjechała tu na tydzień, żeby wymienić moją mamę :)